سالهاست که تفکیک جنس کار رسانه ای در عرصه خبر و تحلیل را مهمترین شرط کار حرفه ای در عرصه رسانه دانسته اند و توفیق در تعامل رسانه های شنیداری با سایر رسانه ها نیز منوط به تشخیص و تبیین حدود ، دانسته شده است.

فصل مشترک کار رسانه های دیداری، شنیداری و مکتوب را میتوان رسالت اطلاع رسانی و جذب مخاطب دانست و مسلما تنوع طیف های رسانه ای تنها به نام و نشان نیست بل باید شکل کار در تولید محتوا با نگرشی به محل عرضه آن منطبق بر اصول تخصصی و کار کارشناسانه باشد . و این امری است که هرچند در وهله و نظر اول  ، بدیهی و بسیط  و مسلم فرض میشود اما تجربه چند دهه کار رسانه ای به آموخته که تولید محتوا با تکیه مطلق بر حدود تعریف شده هر رسانه اگر نه کاری محال ، حداقل دشوار است . تعریف های رسانه ها مدام در حال تغییر و تحول و توسع و تضییق هستند. و مرز میان شنیدار و دیدار و مکتوب اینک کاملا مبهم است و دیگر چون گذشته شفاف نیست. اکنون با یک طیف و منشور و نوسان و سیالیت در تعریف و باز شناسی مرزهای هر رسانه مواجه ایم.

ما با ضرورت و نیاز به همپوشانی و در هم فرو رفتن مرزها مواجه شده ایم  و احیا و حیات و گسترش مرزهای رسانه ای منوط  به فهم و اعتبار ذات رسانه ایِ هر رسانه است.

 پرواضح است که یک جامعه تنها به رادیو برای اطلاع رسانی نیاز ندارد همانگونه که تنها به تلویزیون، خبرگزاری و یا روزنامه نیز نیازمند نیست ؛ منظور از این نوع نیازمندی آن است که در عصر حاضر تنها یک رسانه نمی تواند پاسخگوی طیف متنوع مطالبات مردم یک جامعه باشد و لازم است تا جمیع رسانه ها برای پوشش حداکثری اخبار و رویدادهای جاری در کشور و سایر نقاط جهان تلاش کنند تا بتوانند در آگاه سازی مخاطبان خود موفق باشند.

 در عین حال هماره باید به این نکته نیز وقوف داشت که در عین ضرورتِ توجه مداوم و موثر به همپوشانی رسانه ها ، برای تضمین حیات هر کدام باید به تفاوت انتظار مخاطب از رسانه های دیداری  ، شنیداری و مکتوب نیز عنایت داشت.

عدم تعریف مرزهای تفاوت رسانه های دیداری، شنیداری و مکتوب را نیزمیتوان از آسیب های کار رسانه ای دانست . باید تشخیص داد که هر رسانه برای خود رنگ،‌ لحن و صدای مشخصی دارد و مسلم است که خلط این مفاهیم و عدول از مرزهای متمایز رسانه ها ، نگاه تخصصی را با چالش رو به رو می سازد.

رادیو، تلویزیون، روزنامه و خبرگزاری باید در کنار تعامل و رد و بدل کردن تجربیات به بازشناسی فعالیت های رسانه ای با نگاه تخصصی در شاخه های مختلف نیز توجه کنند تا مخاطبان در مواجهه با هر رسانه مجزا ، دریافت ها و برداشت های متفاوتی داشته باشند.

 باید این تفاوتِ انتظار از هر رسانه را به رسمیت شناخت و اتفاقا از آن نهایت بهره را برد.  میتوان روند را به گونه ای طراحی کرد که به بهره برداری مناسب از فضای خلاقیت هر رسانه منتج شود. 

چنین باد

یا حق